Categorie: *Persoonlijk*

Vanuit afhankelijkheid toewerken naar onafhankelijkheid.

De eerste 3 eigenschappen

Het behalen van overwinningen op jezelf

 1). Pro Actief

Het vermogen om na te denken over je eigen denkproces. Daarmee ben je in staat om in de ruimte tussen een trigger en je respons om een eigen keuze te maken. Je bent geen willoos slachtoffer van de omstandigheden. Je bent in staat je eigen beslissingen te nemen en daarmee in staat om invloed uit te oefenen op je leven. Wees pro actief en neem verantwoordelijkheid voor je eigen denken en handelen. Keer elke keer terug naar jezelf. Alleen jij kan jouw situatie veranderen. Werk aan het vergroten van je cirkel van invloed, versus handelen vanuit je cirkel van betrokkenheid.

2). Begin met het einde voor ogen

Wat zijn jouw kernwaarden, denk vooruit en weet wat jouw leven zinvol zou maken. Alles wordt tweemaal geschapen; Het wordt eerst bedacht (1) en dan pas uitgevoerd (2). Door ons voorstellingsvermogen + geweten + zelfbewustzijn te combineren, kunnen we ons eigen scenario (her)schrijven. Richt je op de toekomst in plaats van het verleden. Hanteer je principes als het uitgangspunt en centrum van je leven. Mensen en dingen kunnen veranderen, principes niet.

3). Belangrijke zaken eerst

Door je onafhankelijke wil voorkom je dat je geleefd wordt. Dit stelt ons in staat om effectief management uit te voeren, waarbij we belangrijke zaken als eerste in de praktijk brengen. De belangrijke zaken uitvoeren betekent dat je soms dingen doet die je niet leuk vindt. Maar vooral dat je je niet laat lijden door continue crisis en AdHoc situaties die op de korte termijn je prioriteit lijken te eisen. Effectief management draait om visie, perspectief, evenwicht en discipline. Je houdt controle door tijdig te werken aan belangrijke zaken, waardoor er bovendien ook minder crisis ontstaan. Daarnaast is het van wezenlijk belang te beschikken over het vermogen om NEE te kunnen zeggen en in staat te zijn om te delegeren op basis van geduld en vertrouwen, waarbij je iemand begeleid om zelf competent genoeg te worden.

Vanuit onafhankelijkheid toewerken naar wederzijdse afhankelijkheid.

Eigenschappen 4,5 en 6

Effectiviteit bereiken in samenwerking

met anderen

4). Denk win-win

Handel vanuit een overvloedgedachte in plaats van schaarste. Win-win gaat ervan uit dat er genoeg is voor iedereen. Jouw succes hoeft niet ten koste te gaan van dat van een ander. De karaktertrek volwassenheid maakt dat je in staat bent voor jezelf op te komen en voor je overtuigingen te durven staan, zonder voorbij te hoeven gaan aan anderen. Zelfs als de ander uitgaat van win-verlies, kan jij vast blijven houden aan win-win. Samenwerken, communiceren en samen dingen mogelijk maken, die je onafhankelijk van elkaar niet zou kunnen realiseren. Bij een hoog onderling vertrouwen, kun je van elkaar leren en durf je creatief te zijn.

5). Eerst begrijpen, dan begrepen worden

Voor veel mensen één van de lastigste eigenschappen om in de praktijk te brengen. Vaak luisteren we pragmatisch en zijn we in ons hoofd al bezig met het formuleren van onze eigen reactie. We luisteren dan met de intentie helder te krijgen hoe diegene zijn verhaal bij ons past. Zijn we het er mee eens of oneens? Past het bij onze overtuigingen of kunnen we beargumenteren waarom diegene het anders doet dan wijzelf? Op basis van welke eigen ervaringen zouden we eventueel kunnen adviseren? Empathisch luisteren draait om het echt geïnteresseerd zijn in de ander. Volledig willen begrijpen wat de ander voelt, denkt en bedoelt, helpt de ander ook om zijn eigen gedachten op een rijtje te krijgen. Pas wanneer je samen duidelijk het gevoel hebt beiden het standpunt van de ander geheel te begrijpen, kan je samen open staan voor hoe jouw eigen visie daar nog aan toe zou voegen of verbeteren.

6). Synergie

De derde weg; Naast jouw idee en mijn idee, is er een nog beter derde idee, dat we nu nog niet kennen! Synergie betreft meer dan de som der delen. Om dit te kunnen bereiken is onderling respect noodzakelijk en het vermogen om op een constructieve wijze met conflicten om te kunnen gaan. Zodat je er uiteindelijk samen van kan leren en verschillen je niet uit elkaar drijven, maar tot mooie nieuwe oplossingen weet te vormen. Je versterkt daarmee uiteindelijk niet alleen de kwaliteit van de oplossingen, keuzes en beslissingen, je versterkt er ook de onderlinge relatie duidelijk mee en groeit in respect, vertrouwen en samenwerken.

Wederzijdse afhankelijkheid continue vernieuwing

Eigenschappen 7 en 8

De cirkel van binnen naar buiten

gaat door en door

7). Houd de zaag scherp

Tussen een stimulus en jouw respons daarop, bevindt zich een ruimte en het geheim van groei en geluk ligt in de wijze waarop je die ruimte gebruikt. Om dit steeds beter te leren is het onderhoudt van het belangrijkste instrument dat je hebt noodzakelijk; Jezelf! Deze eigenschap maakt alle andere eigenschappen mogelijk. Doe dit regelmatig op alle vier de dimensies:

De lichamelijke dimensie; goed eten, genoeg beweging, regelmatig rust en ontspanning. Regelmatig tijd uittrekken om het lichaam te onderhouden is een typische kwadrant 2 eigenschap, niet dringend, wel heel belangrijk.

De spirituele dimensie: blijf richting geven aan je leven. Wees trouw aan waar je daadwerkelijk in gelooft en blijf ontdekken wie je bent.

De mentale dimensie: blijf je geest verrijken en je hersenen voeden. Stop niet met leren zodra je school verlaat!

De sociaal- emotionele dimensie: blijf je relaties versterken en je emoties ontwikkelen. Juist in contact met collega’s, vrienden en familie bewust te blijven oefenen met eigenschap 4,5 en 6.

8). Van effectiviteit naar Inspiratie

Waar de eerste 7 eigenschappen deels gericht zijn op succesvol worden met effectief gedrag, daagt de 8ste eigenschap je uit om naar de basis op zoek te gaan. Door op zoek te gaan naar je innerlijke stem, ben je in staat je roeping, jouw doel te ontdekken. Ieder van ons heeft diep in zich het verlangen om een leven van grootsheid te leiden of duidelijk iets bij te dragen.

Laat jij je leiden door je ‘Ego’ voor je eigen belang, plezier en vooruitgang ten koste van anderen. Of kies je ervoor om te leven vanuit je ‘Geweten’ waarbij je je eigen doelstellingen ondergeschikt weet te maken aan een hoger doel / principe.

De basis

• Als je een situatie wilt veranderen, moet je bij jezelf beginnen.
• De lens waardoor jij naar de wereld kijkt is bepalend voor wat je ziet en wat je ziet is bepalend voor wat je doet!
• Leef vanuit de principes; Rechtvaardigheid, Geduld, IJver, Eenheid, Bescheidenheid. (Verschil tussen de Principiële en de huidige veelvoorkomende Pragmatische levenshouding)
• Leer je korte termijn geluk uit te stellen voor blijvend effect op langere termijn.
• Ontwikkel je van afhankelijk (eigenschap 1,2,3) naar => Onafhankelijk (eigenschap 4,5,6) naar => Wederzijdse afhankelijkheid (eigenschap 7 en de later toegevoegde 8).
• Echt effectief zijn, kun je niet alleen!
• Investeer in zowel de Productie (de gouden eieren) als het Productiemiddel (de kip)
• Onderhoudt je emotionele bankrekening in relaties. Opnames verminderen het vertrouwen, stortingen laten dit stijgen. Hoe hoger het saldo, hoe makkelijker de samenwerking loopt.
• Ieder mens leert, faalt en probeert opnieuw. Er is niemand die altijd alle eigenschappen voortdurend in de praktijk weet te brengen. Dit brengt een leven lang leren, oefenen en observeren met zich mee. 

Neem eens een momentje om voor jezelf na te gaan of jij het gevoel hebt dat het leven een harde leerschool is waarin het vaak voelt alsof je tegen de wereld op moet boksen of dat je het idee hebt dat het leven met je mee stroomt en jij de vruchten kan plukken uit de plekken waar de stroom je langs voert?

Heb jij wind mee of wind tegen?

Tot welke van de twee behoor jij? Of zit je er ergens tussenin? En als je kijkt naar jouw omgeving, wat zie je dan voornamelijk om je heen? Hoe ervaar jij de mensen in je omgeving? Privé of binnen de organisatie waarin je werkt?

Wind tegen of leunen tegen de wind

Een groot gedeelte van mensen ervaren het leven als hard werken. Een continue wedstrijd waarin je ergens achteraan of bij de middenmoot ligt en hard je best moet doen om bij te kunnen blijven. Je wilt van alles en bent ook wel van mening over talenten te beschikken, maar het wordt onvoldoende gezien en er wordt onvoldoende gebruik van gemaakt. Jij moet zo hard je best doen om of op dezelfde plek te kunnen blijven of om stapje voor stapje een stukje vooruit te komen. Je moet jezelf bewijzen en steeds “on top of your game” blijven. Op elk moment kan er immers een nieuwe tegenslag ergens vandaan komen, waar jij je tegen moet wapenen.

Een ander deel is van mening dat ze het best redelijk voor elkaar hebben. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar je hoort dankbaar te zijn voor wat je hebt en door altijd meer, anders of beter te willen ben je dus niet dankbaar. “Wie het kleine niet eert, is het grote niet … “. Deze groep mensen denkt van zichzelf best positief te zijn, ze zien immers duidelijk dat ze het beter hebben dan vele anderen en nemen dit niet zomaar voor lief.

Het principe van “Houden wat je hebt”

het menselijk brein is zo ingesteld dat mensen over het algemeen banger zijn om te verliezen wat ze hebben, dan dat ze last ervaren van het missen van de positieve winst die ze zouden kunnen behalen. Je weet immers altijd wat je hebt en niet wat je zult krijgen…

De meerderheid

Samen opgeteld betreft deze groep mensen meer dan 50% van de mensheid! Meer dan helft dus die ofwel knoerthard aan het roeien zijn tegen de stroom in of het idee heeft genoegen te moeten nemen met.

Deze manieren van denken zijn eigenlijk samen te vatten binnen the Fixed Mindset en de Growth Mindset. Misschien heb je daar wel eens van gehoord.

In het heel kort komt het er op neer dat je het gevoel hebt zelf controle uit te kunnen oefenen op de koers van je leven, je talenten, kwaliteiten en mogelijkheden zijn allemaal ontwikkelbaar. (Wind mee, met de stroom mee) Of dat je denkt dat veel van te voren al vaststaat en je het daar simpelweg mee te doen hebt (Wind tegen, tegen de stroom in).

Het mooie, maar ook funeste aan deze twee stijlen is, is dat je eigenlijk steeds de bevestiging krijgt van de stijl waar je je in bevindt.

Dus; als jij een Fixed Mindset hebt en het leven voelt als tegen de stroom inroeien of je hebt te accepteren wat er is, dan is de kans klein dat je ooit ineens zomaar de overstapt maakt naar een groei Mindset. Je krijgt immers steeds vanuit jezelf en je omgeving de bevestiging dat het toch echt is, zoals het is en dat draag jij ook weer over op de mensen om jou heen. Je voedt je kinderen op die manier op en zij zullen hun kinderen weer op die manier opvoeden. En ook zij zullen de wereld weer door die bril bekijken en zich daar steeds in bevestigd voelen. Overtuigingen die zich eenmaal vastgezet hebben in je systeem, zijn niet gemakkelijk te doorbreken.

Daarentegen als jij je in een omgeving bevindt waarin je groei Mindset gevoed wordt, dan zal je steeds de bevestiging krijgen dat je inderdaad zelf in staat bent positiviteit en verbetering te kunnen creëren. Jij bent in staat bij te sturen en wordt uiteindelijk sterker van de tegenslagen die je onvermijdelijk ook tegen zult komen. Je weet immers dat na regen zonneschijn komt en dat de wind vanzelf weer zal draaien als jij je de mogelijkheden blijft richten. Het denken in mogelijkheden trek je aan in je omgeving en draag je daarmee ook weer over.

‘Zijn de Fixed Mindsets hierdoor dan eigenlijk bezig met het overnemen van de wereld?’

Dat zou je kunnen denken. Zij zijn immers in de meerderheid en spreiden het voort. Maar nee, zo werkt het nu ook weer niet direct. Ieder mens maakt in zijn leven namelijk wel een aantal keer een kleinere of een grote mentale aardbeving mee, een gebeurtenis die de hele boel op stelten zet. Een scheiding, het verlies van je baan of overlijden van een dierbare. Een Burn of Bore Out, depressie of lichamelijke fikse tegenslag. De zo gehete ‘Lifequakes’. Heftig om door te maken, maar voor veel mensen hét begin van verandering. Heel de situatie waar we ons nu in bevinden valt te typeren als een wereldwijde Lifequake.

Het voordeel van Lifequakes

Vaak juist zijn het die momenten die aanvoelen als ‘Rock Bottom’, die kunnen zorgen voor een shift in je denken en overtuigingen. Het is ofwel de grootste bevestiging die je ooit hebt gehad en je overtuigingen worden nog hardnekkiger. Of je besluit dat dit écht niet is wat je wilt en je kiest ervoor je los te maken uit je overtuigingen en gaat zelf het initiatief nemen tot verandering. Je zoekt hulp, omdat het zo echt niet meer gaat of je gaat aan de slag om zelf stapje voor stapje jezelf te veranderen. Met als uiteindelijk gevolg een shift naar een groei Mindset.

Neuroplasticiteit

Gelukkig hoeft een overstap naar een groei Mindset niet altijd vooraf gegaan te worden door een heel heftige gebeurtenis. Onze hersenen zijn er zeker toe in staat. Zelfs op je 90ste zijn jouw hersenen nog in staat nieuwe automatismen en overtuigingen eigen te maken, als je maar bereid bent erop te blijven oefenen. Dan gaan je hersenen die nieuwe manieren vanzelf voor waarheid aannemen. Waar eerder een diep ingereden snelweg (met verhoogd risico op aquaplanning) lag van oude overtuigingen en automatismen, kan een nieuwe snelweg aangelegd worden en hoe vaker je die route neemt, hoe minder snel je geneigd gaat zijn de oude afslag te nemen. In het begin voelt dat vaak nog onwennig en ongemakkelijk, want tja, we weten wat we hebben en nog niet wat er uiteindelijk van zal komen…

Het bewust opzoeken van vernieuwing, het oprekken en ter discussie stellen van je overtuigingen, het buiten je comfortzone treden, zijn bij uitstek dé activiteiten die de neuronen in onze hersenen laten knetteren en nieuwe verbindingen aanmaken.

Zwart /  wit

Nu is het bijna nooit geheel zwart / wit. De meeste mensen zijn gelukkig niet 100% Fixed in hun Mindset en alleen de echt verlichten onder ons, zal het misschien lukken om altijd in groeistaat te zijn. Veelal heb je bepaalde gebieden waarin je wat meer in de Fixed modus zit of waarin je in groeistand staat.

Je bewust worden van je eigen staat hierin en wat wellicht jouw meer Fixed overtuigingen zijn, stelt je in staat om te bekijken waar jij voor jezelf meer richting groei zou willen bewegen.

Dit geldt uiteindelijk ook voor het team waarin je werkt of de organisatie waarbinnen jij leiding geeft. Ook hier zullen bepaalde gebieden meer of minder Fixed zijn, die gezamenlijk een cultuur bepalen die vervolgens weer overgedragen wordt op nieuwe medewerkers.

“Thermometen”

Wenselijk voor jezelf en je omgeving is om regelmatig eens de thermometer erin te steken. Bekijk jezelf en je systeem eens van een afstandje.

·      Hoe staat de wind?

·      Waar ben je tegenop aan het boksen?

·      Of laat je je door de stroom meevoeren in een richting die je misschien niet zo bevalt.

·      Zie je de mogelijkheden of laat je je vooral leiden voor beperkingen?

·      Zit je in de slachtofferrol of voel je je eigen ruimte?

·      Waar is de groeistand te verbeteren en te vinden?

·      En het belangrijkste, hoe sta jij daar zelf in?

Want wachten tot de omgeving veranderd, om er zelf iets mee te kunnen valt duidelijk onder de Fixed Mindset.

Uiteindelijk heb je alleen direct grip en controle over wat jij er zelf in doet en waar jij je energie wel en niet in steekt of kiest op te focussen. Wie weet wat er vervolgens met jou mee gaat bewegen als jij de groeistand bewust over gaat dragen op je omgeving…

Een aantal jaar terug heb ik een training gevolgd waarin ik kennismaakte met de ‘Cirkel van 8’ 

Een geheugensteuntje die mij nog steeds op momenten kan helpen als ik voel dat ik vast kom te zitten.

Laten we met zijn allen de Growth Mindset verder en verder verspreiden en de meerderheidspositie overnemen 😊  Juist nu!

𝐬𝐭𝐚*𝐅𝐈𝐄𝐑* en ontwikkel je Mindset!

En dan kan ik het natuurlijk niet laten om je nog wel mee te geven, dat een coach, trainer of organisatieadviseur natuurlijk altijd bereid is om met je mee te kijken waar de meer Fixed overtuigingen wellicht zitten, mogelijkheden beter benut kunnen worden en de vinger misschien net even iets beter op de zere plek weet te leggen 😉

Wanneer ze is ontstaan weet ik eigenlijk niet precies. Ze is er voor mijn gevoel altijd wel geweest. Al denk ik dat ze in mijn pubertijd full blown tot uiting kwam. En misschien is ze vanaf dat moment stiekem de boel wel een beetje gaan overnemen. Over wie heb je het denk je misschien. Nou, het stemmetje in mijn hoofd. Ze is er altijd en vindt werkelijk overal wel iets van. Het is het stemmetje wat ik zo sterk met mij als persoon had geïdentificeerd.

Ik dacht dat ik het stemmetje was! Het waren mijn gedachten en gevoelens die tot uiting kwamen in dit stemmetje, dat leek mij gewoon hoe het hoorde. Jarenlang heb ik er geen seconde aan getwijfeld dat dit stemmetje de waarheid sprak tegen mij en kwam het eigenlijk maar sporadisch voor dat ik er tegenin ging.

Ik was vaak zelfs blij dat het stemmetje mij wees op alle risico’s en dat ik daardoor bewust kon proberen mijn grootste angsten geen waarheid te laten worden. Dus als het stemmetje mij zei dat die of die mij niet aardig leek te vinden, want hij of zij deed zo en zo en dat wees toch wel duidelijk op dit of dat, nou dan was de kans groot dat ik afstand nam van die persoon, want die vond mij toch niet aardig. Of op zijn minst benaderde ik die persoon met een stuk meer argwaan. Gelukkig maar dat mijn stemmetje mij daarop wees! Stel je voor dat ik er helemaal enthousiast op af was blijven gaan en diegene zou ineens tegen me zeggen, “maar ik vind jou helemaal niet aardig!” Dat moest natuurlijk koste wat kost voorkomen worden en daar hielp het stemmetje mij mee.

Of als ik iets geks in mijn hoofd haalde en iets geheel nieuws en spannends wilde gaan ondernemen, dan was dit aardige stemmetje er gelukkig om mij erop te wijzen dat de kans dat het mis zou gaan toch best wel groot zou zijn. En op mijn snufferd gaan, omdat ik faalde in wat het dan ook was wat ik me in mijn hoofd haalde. Tja daar had ik natuurlijk geen zin in. Hoe fijn dus dat mijn stemmetje mij toch echt nog even tien keer goed na liet denken over dingen, met als gevolg grote kans dat ik maar weinig nieuws en spannends ondernam…

Maar dan… toen kwam daar opeens een moment dat ik bewust met mijn persoonlijk leiderschap aan de slag ging. Ik ben altijd wel iemand geweest die wilde leren en mij bezig hield met persoonlijke ontwikkeling en theorie opzoog als een spons. Maar nu was het voor het eerst dat ik trainingen en cursussen ging volgen waarin ik heel open mijn eigen overtuigingen en patronen ging onderzoeken en tegen het licht durfde te houden. Daarvoor zocht ik voornamelijk de dingen uit waar mijn stemmetje mee akkoord ging en die pasten daardoor juist vaak bij mijn overtuigingen en bevestigden mijn patronen alleen maar.

Mijn verbazing was enorm toen ik tot de conclusie kwam dat het stemmetje niet is wie ik ben!

Het is niets meer dan het signaal, ingegeven door mijn angstbrein, wat me altijd wil voorbereiden op het allerergste wat er kan gebeuren. Niets meer en niets minder. Het stemmetje heeft geen helderziende gaven. Het stemmetje weet net zo min wat er in ieder ander omgaat als de groenteboer in de supermarkt of de buurvrouw achter de geraniums. Hoe het stemmetje zich uit kan ook per persoon verschillen. Bij de een is het stemmetje voornamelijk angstig en huiverig om dingen aan te gaan. Bij de ander kan het stemmetje meer continu kritisch zijn en je bij elke stap naar beneden halen of wijzen op hoe het hoort en de lat onmogelijk hoog leggen. Hoe het stemmetje zich uit, heeft veelal te maken met ervaringen uit je vroege jeugd en welke voorbeeldfiguren jij je stemmetje zelf naar nagebootst hebt.

Vergis je niet, het is heel aardig hoor dat het stemmetje wil wijzen op alle honderduizendmiljoenen drama’s of persoonlijke mankementen die op elke straathoek en in elk contact te wachten kunnen staan. De kans dat ze daadwerkelijk uitkomen is alleen nihil. Of beter gezegd, nihil als ik mij er niet naar ga gedragen! Want dat is wel precies wat er bij mij gebeurde. Het stemmetje maakte dat ik zo enorm gefocust was op de nadelen en risico’s, dat ik in heel mijn houding en gedrag op zoek was naar de bevestiging van hetgeen het stemmetje mij voor probeerde te waarschuwen.

Nu hoef je dus geen helderziende te zijn om te kunnen bedenken wat dat tot effect heeft….

Ja dus, ik kreeg vaak genoeg de bevestiging dat het stemmetje inderdaad gelijk had. Niet omdat het stemmetje helderziend was, maar simpelweg omdat ik mijn eigen selffulfilling profecy aan het creëren was keer op keer. En ik steeds maar weer meer ervan overtuigd raken dat het stemmetje zo waardevol en belangrijk was, want zij had toch mooi wel steeds gelijk gekregen…

Daarmee heb je dus een patroon van heb ik jou daar te pakken!

Van een vriendin die altijd en eeuwig alleen maar de focus legt op wat je niet kan, niet goed doet, vooral niet moet doen en je zegt dat allerlei mensen je nooit aardig zullen vinden en dat alles wat je ooit wil proberen grote kans heeft om te mislukken en dat je daar niet goed genoeg voor bent… Daar zou je, hoop ik toch echt, vrij snel afstand van nemen….. Waarom nemen we het dan zo serieus als het in ons eigen hoofd zit?

Nu kan je geen afscheid nemen van je innerlijke criticus en dat moet je ook niet willen. Het stemmetje heeft echt het allerbeste met je voor, ook al voelt dat soms niet zo. Alleen is het écht niet helpend om het op de voorpagina te plaatsen in grote schreeuwletters of de hele dag prominent op hoog volume te beluisteren. Dat hoeft ook helemaal niet en is de bedoeling van het stemmetje ook niet eens. Het stemmetje wil heus wel dat we gelukkig zijn en een leuk leven leiden. Alleen wil het stemmetje dat wel zo makkelijk en veilig mogelijk en vooral zonder enige kans op afwijzing, schaamte of spanning.

We weten wel een beetje hoe het werkt, toch? Als ik mijn kind elke dag bij iedere zucht en scheet volledig de aandacht geef en opspring om aan zijn behoeften gehoor te geven, dan gaat hij dat best een beetje leuk vinden en er ook vanuit dat dat is hoe het werkt. Zodra ik ineens besluit dat ik teveel tijd besteed  hieraan besteed en dat anders wil gaan doen… Ja dan zal er echt wel even wat weerstand volgen. Niets en niemand vindt het fijn om zomaar ineens anders behandeld te worden als het als prettig ervaren werd en al helemaal niet als diegene daadwerkelijk het gevoel heeft heel hard te werken om jou zo veilig mogelijk te houden. Uiteindelijk hebben we zelf bepaalt hoeveel ruimte het stemmetje feitelijk heeft gekregen in ons hoofd.

Oké dus niet abrupt een scheiding aanvragen en rigoureus afstand nemen van onze innerlijke criticus, maar wat dan wel? Er valt doorgaans best te praten met je innerlijke criticus. Eigenlijk lijkt het best een beetje.. eh ja eigenlijk gewoon een mens. Een mens wat gezien en gehoord wil worden. Die erkenning wil krijgen voor het meedenken en voor het zijn best doen om jou veilig te houden. En zoals ieder mens, heeft iedere innerlijke criticus zijn eigen gebruiksaanwijzing. Even zoeken dus en kijken waar die van jou het beste op reageert.

 Wat ik heb gemerkt dat bij mijn innerlijke criticus goed werkt, is haar omarmen. Ik zie dat ze echt haar best doet voor mij en heel bezorgd kan zijn.  Maar zoals ik mijn zoontje heus wel heel serieus neem en zijn mening heel erg waardeer, laat ik hem niet alles bepalen. Uiteindelijk ben ik de volwassene en neem ik de eind beslissing. Zo gaat het nu ook een beetje bij mijn innerlijke criticus; “Ja schat ik heb je gehoord en heus ik zal echt na blijven denken. Maar ik ga heus niet dood als… en zelfs al gebeurt er dan wel iets vervelends, dan lukt het me heus wel om ….”  

Behandel hem / haar met wat humor en luchtigheid. Geef haar een naam, maak er een grappig typetje van of juist de stem van een dierbare waar je wel goed mee kan sparren en wat van kan hebben. Maar wat je ook doet; ontken en negeer haar niet, want dat zal de innerlijke criticus niet accepteren en maakt hem groter en groter waardoor het juist een woest monster wordt! Denk hiervoor maar aan die schattige Gremlin beestjes als ze met water in aanraking kwamen…

Ze is niet je vijand, echt niet, behandel haar dan ook niet zo. Reik elkaar liever de hand toe…

sta*FIER* en leer samenwerken met je innerlijke criticus

Maar wel een van mijn favoriete! 

Het einde van het jaar is altijd een goed moment om eens bewust terug te kijken en te reflecteren op alles wat er in een jaar zoal de revue heeft gepasseerd.

Voor mij heeft deze reflectie extra waarde gehad, omdat het de definitieve stap in mijn overgangsproces met zich meebracht. Ik laat de ‘veilige’ haven achter van een vast dienstverband in de functie van manager om een sprong te wagen als zelfstandige.

Het afgelopen jaar heb ik daar binnen de organisatie al een stap in mogen zetten, zo heb ik in het laatste kwartaal van 2020 mijn teams al losgelaten. Dat was het begin van mijn proces en niet een kleintje. Na 13 jaar was ik niet langer verbonden aan een team van uitvoerend jeugdbeschermers. Op zo’n moment merk je heel duidelijk hoe sterk je identiteit vervlochten kan raken met het werk dat je uitvoert!

Loslaten; ‘Dat was best een dingetje voor mij’.

Ik was er zo aan gewend om dag in, dag uit betrokken te worden bij alle mooie, leuke, maar ook heftige en zware situaties die zich voor kunnen doen in teams. Teams die nauw met elkaar samenwerken om de veiligheid van kinderen te waarborgen. De gezinnen waarin altijd wel iets gebeurt wat je verbaast en verwondert. Soms machtig mooi als je samen echt een verschil kan maken, maar soms ook een enorm machteloos gevoel kan geven als het niet gaat zoals je wilt. Daarnaast ben je als manager ook direct betrokken bij de ontwikkeling en groei die je medewerkers doormaken. Ik heb in die jaren zoveel enthousiaste jeugdbeschermers het werkveld binnen zien komen en een proces zien doormaken. Een proces waarin ze vol goede moed van start gingen, vervolgens overvallen werden door de dynamiek en verantwoordelijkheid van het werk, om uiteindelijk (gelukkig een groot deel) tot een balans te komen in wie ze zijn en hoe ze in het werk staan. Ook de ervaren jeugdbeschermers stonden nooit stil in hun proces. Er is veel veranderd in het werkveld de laatste jaren, waarvoor een enorme portie flexibiliteit en aanpassingsvermogen noodzakelijk waren. Maar ook als mens verander je en je omgeving, waardoor het altijd van belang blijft om balans op te blijven maken tussen wie je bent en hoe je in je werk staat.

Om je teamleden zich zo te zien ontwikkelen en daar iets aan bij te kunnen dragen, is als manager naar mijn mening, het mooiste wat er is. Dat ik mij daarmee niet langer verbonden voelde, voelde wel even als een gat waar ik in viel en ik mezelf een soort van opnieuw moest leren kennen zonder dat stukje van mijn identiteit.

In 13 jaar ‘managen’ heb ik niet alleen mijn medewerkers zien groeien. Ook ikzelf heb ontzettend veel mogen leren en ontwikkelen. Fascinerend om bij stil te staan blijft dan toch dat de meest heftige situaties mij uiteindelijk de grootste lessen hebben geleerd, waar ik nu alleen maar dankbaar voor kan zijn ze te hebben mogen meemaken.

‘Een ander perspectief geeft een nieuwe blik’

Gelukkig kwamen er mooie nieuwe uitdagingen op mijn pad, omdat ik de kans kreeg om mij binnen de organisatie te richten op verschillende projecten.

Het is ontzettend waardevol om af en toe eens fysiek je positie van kijken te veranderen, omdat dit je letterlijk een andere kijk op dingen geeft.

Het afgelopen jaar was ik niet meer direct onderdeel van de uitvoering, maar stond er een beetje naast en kreeg daarmee de mogelijkheid om op een meer neutrale, nieuwe manier naar de organisatie te kijken.

Mijn taken dit jaar waren afwisselend, zo mocht ik mij als kwartiermaker bezighouden met het versterken van het fundament om tot leren en ontwikkelen te kunnen komen zowel intern als extern in een samenwerkingsverband. Heb ik een werkgroep voor mogen zitten met als doel in de uitvoering de waarde achter klachten meer te gaan ervaren. En heb ik door middel van training en coaching teams van de ondersteunende diensten aan den lijve mogen laten ondervinden wat het werken met onze methodiek betekent en met zich meebrengt. Drie taken waar ik met heel veel enthousiasme mee aan slag gegaan ben en waarin ik weer nieuwe uitdagingen tegen gekomen ben. Andere competenties en vaardigheden heb kunnen aanspreken en weer allemaal nieuwe en bekende enthousiaste en betrokken medewerkers binnen en buiten de organisatie heb leren kennen in de samenwerking.

‘Divers en toch hetzelfde’

Het betroffen dan misschien wel verschillende taken, toch ervaar ik in mijn reflectie vooral overeenkomsten die bij allen van zeer groot belang zijn geweest.

Met als hoofdthema ‘Samenwerken’.

Samenwerken is namelijk een werkwoord. Het vereist inspanning, bewuste aandacht, inzet en tijd. Tijd die we soms niet denken te hebben, want we willen snel resultaten boeken en vooruitgang zien en ervaren. Maar écht komen tot samenwerking is niet 1,2,3 geregeld.

We willen allemaal zo ontzettend graag. Alleen weten we soms even niet hoe. Tegenstrijdige belangen en barrières die we onderweg tegen komen lijken samenwerking te frustreren en bemoeilijken. Hier de tijd voor nemen en elkaar, de belangen en behoeften goed blijven onderzoeken om te komen tot gemeenschappelijke doelstellingen, maakt dat het werken uiteindelijk echt samen plaats gaat vinden.

Goed samenwerken bevordert niet simpelweg de kwaliteit van het werk; het uiteindelijke resultaat. Het gaat veel verder dan dat. Het kunnen leren en ontwikkelen als individu en als groep, je onderdeel voelen van een geheel en samen ergens voor staan en gaan. Elkaar blijven stimuleren en motiveren en het beste in elkaar naar boven brengen en dat juist op de momenten dat dit niet vanzelf lijkt te gaan.

In elke taak heb ik het voorrecht gehad om de samenwerking te zien groeien en ontwikkelen. Waarbij dezelfde onderdelen ontzettend veel waarde hebben bijgedragen aan het versterken van het samenwerken.

1.      De hectiek van de dag ontstijgen om te werken vanuit overzicht.

Door voor ogen te houden waar we staan, vandaan komen en naartoe willen en bewust bepalen waar we zitten in het proces, hebben we de hectiek van de dag steeds weer kunnen ontstijgen en kleine stapjes kunnen zetten richting een verder liggende horizon. Daardoor bleef helder voor ogen wat we uiteindelijk wilden bereiken, terwijl je ook voelt dat je successen behaalt door er stapsgewijs naartoe te werken.

2.      Het echte gesprek voeren

In alle samenwerkingen zijn op 1 of meerdere momenten pittige gesprekken gevoerd. Discussies over verantwoordelijkheden en verwachtingen. Soms eerst vanuit irritatie en onbegrip, waar vervolgens de ruimte ontstond om het vanuit wederzijds begrip en kwetsbaarheid open en eerlijk met elkaar aan te gaan. Deze gesprekken hebben juist geleid tot betere afspraken, meer verbinding en verdieping.

3.      Gebruik maken van krachten en valkuilen bewust tackelen

Elkaar leren kennen en gebruik maken van de verschillen en deze inzetten. Een gevolg van de eerste twee punten is dat je vanuit het proces doelgerichter keuzes kan maken wie, waarvoor het beste ingezet kan worden. Je open en eerlijk valkuilen met elkaar kan proberen te vermijden of daar acties op in kan zetten. Zijn er bijvoorbeeld mensen die door drukte onvoorbereid of geheel niet aan kunnen sluiten bij de overlegmomenten. Door hier open het gesprek over aan te gaan en te bespreken wie, wat kan betekenen, voorkom je dat een irritatie gaat opbouwen en kan je afspraken maken. Zodat iemand zijn deelname een meerwaarde kan hebben zonder misschien bij elk overleg aanwezig te zijn.

4.      Besef dat elke echte verandering tijd kost

Stiekem zou ik ook het liefste zeggen dat de processen in mijn taken compleet afgerond en met een strik eromheen, volledig de resultaten hebben opgeleverd die vooraf beoogd waren. Maar daar doe ik enorme ontwikkelingen mee tekort. Dan focus ik mij op statisch vooraf gestelde doelstellingen die onvoldoende rekening houden met onvoorziene omstandigheden. Barrières die tijd en aandacht behoeven, om echt tot de kern te kunnen komen om blijvende verandering mogelijk te kunnen maken. Als ik mijn stiekeme verwachtingen recht in de ogen aan durf te kijken, volgt vanzelf het besef dat ik enorm trots ben op de ontwikkelingen die ik heb zien ontstaan en durf ik te stellen dat in elk proces het fundament duidelijk versterkt is en de bouwstenen helder boven tafel zijn gekomen die tot de gewenste resultaten zullen gaan leiden.

Waarmee voor mij de reflectie op het afgelopen jaar tot een mooie eindconclusie komt:

Ik ben trots op de ontwikkelingen die ik heb zien ontstaan en dankbaar dat ik daar een deel van heb uit mogen maken. Ik heb anderen zien leren en ontwikkelen, zelf geleerd en me verder kunnen ontwikkelen. Ik heb samenwerkingen zien ontstaan en zien versterken en heb vol vertrouwen in hoe de bouwstenen door hen verder vormgegeven zullen worden tot een mooi geheel.

Ik heb mijn ‘werk’identiteit binnen en buiten het werk een stukje kunnen herdefiniëren. Waarmee ik mijn waarden en visie als mens heb kunnen versterken. Wat maakt dat ik met een goed gevoel dit laatste stukje vaste verbinding los durf te laten. Op naar een jaar waarin ik mijn verdere identiteit als zelfstandige verder ga ontdekken en leren kennen…

sta*FIER*